| تاریخ : چهار شنبه 16 آذر 1390 | 
|
عكس‌ها، دستخط‌ها، سازها، حامل‌هاي صوتي و ديگر يادگارهايي كه تا همين ديروز به مهرباني كنار دست او چيده شده بودند يادگار روزهاي طلايي موسيقي اين سرزمين هستند كه استاد به بهاي گزاف يك عمر زندگي آنها را به دست آورده است و تنها دغدغه‌اش در روزگار پيري و خانه‌نشيني انتشار آنها بود كه ظاهرا جز خود او، خانواده و جمعي اندك، كس ديگري نگران سرنوشت آنها نيست. حالا يگانه دوران، كسايي شريف كه هويت موسيقي از حضورش قوام يافته بر تخت بيماري آرميده مستند زندگي‌اش، نواخته‌ها و دست‌نوشته‌هاي او كه هر كدام سند پرافتخار است براي هنر ايران‌زمين، در گوشه اتاق كهنسال استاد به تماشاي ايام و در انتظار سرنوشت نشسته‌اند. من و تو چه كاري مي‌توانيم براي به ثمر رسيدن آنها بكنيم. سازمان‌ها و نهادهاي هنري و فرهنگي هم كه كارهاي مهم‌تري دارند. برگزاري شوهاي پرهزينه و كارهاي نمايشي و غيرساختاري، برپايي سمينارهاي با‌شكوه و مجلل و... ديگر فرصتي براي پرداختن به اين مهم برايشان باقي نمي‌گذارد پس آثار استاد كسايي هم مثل يكصد ساعت نوار باقي‌مانده و منتشر‌نشده استاد صبا، صدها ساعت آثار پرويز ياحقي، مرتضي محجوبي، حبيب‌الله بديعي و جهانگير ملك و... به سرنوشت نامعلوم مبتلا شود، چه باك؟
لطفا لطفا لطفا به بنر تبليغاتي اول در زير با کليک کردن روي آن سر بزنيد
متشکرم
نظرات شما عزیزان:
:: موضوعات مرتبط: حسن کسایی، خبرنامه، ،
